زنده‌یاد ایرج افشار در ۱۶ مهر ۱۳۰۴ در خانوادهای یزدی در تهران به دنیا آمد. او فرزند محمود افشار (یکی از خیرین جاودان دانشگاه تهران) است که در دوره خود چهره‌ای شناخته شده بود و به کارهای فرهنگی اشتغال داشت بنابراین او از همان ابتدای کودکی با بزرگانی آشنا شد و به سبب آشنایی با ادیبان زمانه مشتاق به مطالعه فرهنگ شد.
ایرج افشار در سال ۱۳۲۴ دیپلم خود را در رشته ادبی گرفت و وارد دانشکده حقوق دانشگاه تهران شد. مرحوم افشار از ورود به دانشگاه تا زمانی که لیسانس بگیرد به مدت چهارسال با نشریات وقت ارتباط داشت و برای آنها یادداشت و مطلب می‌نوشت. او بعد از اتمام تحصیل حقوق، ترجیح داد کتابدار کتابخانه دانشکده حقوق دانشگاه تهران شود و به مدت ده سال در آن‌جا مشغول به کار بود.
او در سال ۱۳۴۰ رییس کتابخانه دانش‌سرای عالی شد و پس از یک سال مسئولیت کتابخانه ملی به او واگذار شد. ایرج افشار بعد از ورود به کتابخانه ملی، در اولین فرصت شعبه ایرانشناسی را تاسیس کرد و مقدمات لازم برای کتابشناسی ایران و آغاز فهرست‌نگاری نسخ خطی را بنیان نهاد.
او با دعوت دانشگاه تهران، ریاست مرکز تحقیقات کتابشناسی دانشگاه تهران در سال ۱۳۴۲ را بر عهده گرفت و پس از آن، ماموریت فهرست‌نگاری کتاب‌های چاپی فارسی دانشگاه هاروارد را قبول کرد. سرانجام در سال ۱۳۴۴ ریاست کتابخانه مرکزی و مرکز اسناد دانشگاه تهران را بر عهده گرفت. این خیرجاودان در ددهه ۴۰ شمسی حدود ۶۶ کتاب را به چاپ رساند.
سراسر عمر ایرج افشار با کتاب، کتابشناسی و شوق او برای ایرانشناسی و حفظ نسخ خطی همراه بوده است. افشار تا پایان عمر به تالیف و حفظ نسخ خطی و میراث فرهنگی ایران مشغول بود چنانکه شفیعی کدکنی در یادداشتی در سال ۱۳۹۰ درباره او بیان می‌کند: «در مراکز علمی جهان و در حوزه‌های ایرانشناسی دانشگاه‌های کره زمین، هیچ‌کس از معاصران ما، اعتبار و حرمت ایرج افشار را ندارد. البته در کنار او، یارشاطر را هم به یاد می‌آورم.»
ایرج افشار، نسخه‌شناس، پژوهشگر و ایران‌شناس برجسته و خیّر جاودان دانشگاه تهران، ۱۸ اسفند سال ۱۳۸۹ و پس از طی یک دوره بیماری شش ماهه، بر اثر سرطان در سن ۸۵ سالگی دارفانی را وداع گفت.
زنده‌یاد محمود روح‌الامینی متولد سال 1307 در شهر کوهبنان استاد کرمان بود. سالهای اولیه‌ی زندگی ایشان و تحصیلات مقاطع اولیه‌اش در کرمان گذشت. در سال 1328 برای ادامه‌ی تحصل به تهران عزیمت کرد و در مدرسه‌ی دارالفنون مشغول به فراگیری علم شد. پس از گذشت 3 سال، دانشکده‌ی ادبیات دانشگاه تهران را به عنوان مقصد بعدی در این راه برگزید.
مسیر تحصیلات تکمیلی دکتر روح‌الامینی به اینجا ختم نشد و از سال 1339 تحصیلات خود را در دانشگاه سوربن فرانسه در رشته‌ی مردم‌شناسی و به مدت 8 سال ادامه داد تا موفق به اخذ مدرک دکتری در این زمینه شد.
زنده‌یاد روح‌الامینی در مدت فعالیت خود در دانشگاه تهران علاوه بر تدریس، مدیریت گروه مردم‌شناسی را نیز بر عهده داشت. اما فارغ از پرداختن به فعالیت‌های آموزشی این استاد برجسته، باید به اقدامات خیراندیشانه‌ی معنوی و مادی او نیز اشاره کرد. دکتر روح‌الامینی یکی از خیرین گرانقدر دانشگاه تهران بود. او ۵۰ عدد از عکس‌های ارزشمند و فاخر مردم‌شناسی را تحت عنوان «تا توانی به کف آری» به باغ موزه نگارستان اهدا کرد. روح‌الامینی در طی سالهای زندگی خود افتخارات زیادی کسب کرد که از جمله‌ی آنها می‌توان به انتخاب به عنوان چهره‌ی ماندگار مردم‌شناس در سال 1381 اشاره نمود. سرانجام این خیر فرزانه پس از 82 سال زیست پربرکت، در اسفند ماه سال 1389 دیده از جهان فروبست.
امید است که راهشان پر رهرو باشد.
