خوابگاه خیّر ماندگار محمّد‌علی جمال‌زاده در 23 فرودین 1384 در مجتمع کوی پسران دانشگاه تهران افتتاح شد.
در میان شور و اشتیاق آغاز آموزش حضوری پس از دو سال سخت کرونایی، وارد سامانه گلستان شدم. لازم بود تا برای اسکان در تهران مکانی را انتخاب کنم، چه جایی بهتر از کوی دانشگاه تهران؛ لیست خوابگاه‌ها را بررسی کردم. نام یکی از آن‌ها توجّه من را به خود جلب کرد؛ خوابگاه دانشجویی جمال‌زاده! نامش برایم آشنا بود. جست‌و‌جویی کردم. بله، محمدعلی جمال‌زاده، نویسنده و ادیب ایرانی که در سال 1270 متولد شده بود.
اما چرا خوابگاهی به نام و یادش احداث کردند؟ به کاوش ادامه دادم. گویا یکی از خواسته‌های ایشان کمک به دانشجویان مستعد دانشگاه تهران بود. هنوز برایم نامفهوم بود که چگونه و بر چه اساسی این خوابگاه ساخته‌شده است؟ تا این‌که با هیئت امنا آثار جمال‌زاده آشنا شدم. این هیئت با توجه به نیت مرحوم جمال‌زاده و به منظور ایجاد و گسترش فضای خوابگاهی تمامی هزینه‌های تأسیس یک ساختمان مجهز برای خوابگاه دانشجویان، به مساحت ۳۴۰۰ متر زیر بنا و در 4 طبقه(البته زیرزمین هم دارد) را به دانشگاه تهران اهداء کرده‌بود. حالا درک کرده‌بودم چرا نام استاد جمال‌زاده بر تارک این خوابگاه می‌درخشد و هرساله پذیرای دانشجویان کشور عزیزم هست.
بررسی‌هایم را درباره آقای جمال‌زاده ادامه دادم. ایشان کتاب‌های زیادی را برای پاسداشت فرهنگ ایرانی به دانشگاه تهران اهداء کرده‌بودند. تعداد کمک‌ها و اهدائیات استاد آنقدر زیاد بود که به عمل و نیت نیک ایشان غبطه می‌خوردم. هیئت‌امنای آثار ایشان هم همچنان به فکر دانشجویان خوابگاهی بود. در اخبار خواندم: «عملیات اجرایی ساخت خوابگاهی با ظرفیت 250 نفره در۳ طبقه به همّت دانشگاه تهران و با مشارکت بنیاد جمال‌زاده در کوی دانشگاه از سرگرفته شده است».
بعد از دو سال، موقع حضور در کوی دانشگاه تهران رسید. قدم‌زنان در خیابان‌های کوی می‌رفتم تا به ساختمان جمال‌زاده رسیدم. دو دانشجوی قدیمی دانشگاه هم آن‌جا بودند. کنجکاو شدم تا نظرشان را در مورد کار خیر بدانم؛ پس صحبتی با ایشان داشتم.
جمشید بهمنی (دانشجوی ورودی سال 1398 رشته مهندسی بازرگانی) سپاسگزار خیرین بود و گفت: «دست خیرین درد نکند، زحمت کشیدند خوابگاه ساختند. به نظر من اگر آدم بخواهد در زمینه خیری خرج کند، بهترین راهش این است که در زمینه علم و دانش باشد تا جاهای دیگر، چون علم حداقل حوزه‌ای است که اثراتش می‌ماند و پایدار است. کوی دانشگاه هم به فعالیت‌های خیری نیاز دارد. خوابگاه جمال‌زاده جزء خوابگاه‌های خوب است و اتاق‌های خوب، تمیز و مرتبی دارد و تشکر می‌کنم از خیرین که جای خوبی سرمایه‌گذاری کردند، همچنین سکونت در خوابگاه خیری به آدم برای انجام کارهای خیر در آینده انگیزه می‌دهد».
دانشجوی دیگر احد هاشمی نام داشت. او هم مانند جمشید ورودی سال 1398 بود، منتهی در رشته فیزیک تحصیل می‌کرد. دغدغه‌هایی از جنس صنفی داشت و بیان کرد:«خیر از آنجایی که مدیریت منبعش دست خودش است، قطعاً ساختمان بهتری نسبت به ساختمان‌های با بودجه دولتی می‌سازد».
ما دانشجویان می‌توانیم با استفاده درست از امکانات و تاسیسات خوابگاهی، فرصت را برای استفاده بهینه از خوابگاه و امکانات آن برای دانشجویان آینده فراهم کنیم و زمینه‌ساز مشارکت هر چه بیشتر خیرین در حوزه‌های مختلف آموزش عالی از جمله بخش رفاهی باشیم.
راه خیّـــرین گرانقـدر ادامـــه دارد. قطعاً روزی می‌رسد که ما دانشجویان مسیر خیّرین را ادامه می‌دهیم.
