به روایت روابط عمومی بنیاد حامیان دانشگاه تهران، دکتر امیرحسین فردوس، چهره‌ای برجسته در میان ایرانیان مهاجر به ایالات متحده، نمونه‌ای از ترکیب اراده، علم و عشق به میهن است. زندگی او که سرشار از فراز و نشیب‌های احساسی و معنوی است، داستانی از خودشناسی، تلاش و بازگشت به ریشه‌های فرهنگی و انسانی ایران را به تصویر می‌کشد.
آغاز یک راه دور و دراز
از مهاجرت به آمریکا تا وقف دارایی‌هایش برای دانشجویان ایرانی، مسیر زندگی دکتر فردوس سفری است که درک عمیقی از فرهنگ ایرانی – اسلامی به او بخشید. دکتر امیرحسین فردوس به سال 1307 خورشیدی در اصفهان زاده شد. پس از گذراندن دوره ابتدایی وارد دبیرستان پیرنیا شد و پس از طی مراحل دبیرستان؛ در رشته زبان و ادبیات انگلیسی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران پذیرفته شد.
قصه عشق
سال‌های دهه ۴۰ خورشیدی، در گرماگرم شورانگیز جوانان، دو دانشجو در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران پیوند ازدواج بستند. امیرحسین فردوس و عادله کاظمی‌فرد، در همان کلاس‌های رشته زبان و ادبیات انگلیسی دل در گرو هم دادند. با پایان مقطع کارشناسی، عشق‌شان به یادگیری و دانش، آنها را به سوی سرزمینی دیگر کشاند؛ آمریکا. عادله برای گذراندن دوره شش‌ماهه تحصیلی راهی آمریکا شد. پس از او امیرحسین همراهی دیار غرب شد تا صفحه‌ای جدید از زندگی را ورق بزنند.
بدون امکانات مالی فراوان، این دو جوان تصمیم گرفتند در یکی از معتبرترین دانشگاه‌های آمریکا در رشته علوم سیاسی با گرایش خاورمیانه ادامه تحصیل دهند و به درجه دکتری نائل شدند. در ابتدای راه، برای تأمین هزینه‌های زندگی، امیرحسین در پمپ‌بنزین کار می‌کرد و عادله در یک رستوران. این شرایط سخت اما به سرعت تغییر کرد؛ چرا که در همان سال اول، آنها شاگرد اول دانشکده شدند و بورس تحصیلی دریافت کردند. این بورس سکوی پرتابی بود تا زندگی خود را سامان دهند و با انگیزه بیشتری در مقطع دکتری ادامه دهند.
برای مشاهده مجموعه محتوا و مصاحبه ویدئویی مرحوم امیرحسین فردوس و عادله کاظمی‌فرد کلیک کنید
در تکاپوی آزادی
پس از اخذ دکتری، به عنوان اعضای هیئت‌علمی دانشگاه محل تحصیل خود مشغول به کار شدند. در دهه ۶۰ خورشیدی، زمانی که تدریس در یکی از دانشگاه‌های آمریکا آغاز شد، آنها از جایگاه علمی خود برای مقابله با سیاست‌های آمریکاستیزی و نقد رژیم صهیونیستی و اشغال فلسطین استفاده کردند. این دو استاد، با نوشته‌های تند و تیزشان علیه سیاست‌های دولت آمریکا، توجه بسیاری را به خود جلب کردند. رئیس دانشگاه تلاش کرد تا مانع کار آنها شود، اما این دو استاد با پشتکار و شجاعت مقابل همه فشارها ایستادند و به راه خود ادامه دادند.
هم‌سفر راه عشق
پس از گذشت حدود ۵۰ سال از زندگی در آمریکا، دکتر امیرحسین فردوس تصمیم گرفت به ایران بازگردد. او در آخرین سال‌های زندگی خود، در یک مصاحبه صادقانه اذعان کرد که هرچه بیشتر در آمریکا زندگی کرد، بیشتر به عظمت فرهنگ ایرانی – اسلامی پی برد. بازگشت او به وطن با عشق به فرهنگ و استقلال ایران همراه بود، عشقی که وی را وادار کرد تا بخشی از زندگی و دستاوردهای خود را در خدمت کشورش قرار دهد.
این دو استاد دانشگاه که با افتخار و موفقیت به دوران بازنشستگی رسیده بودند، تصمیم گرفتند مرحله جدیدی از زندگی خود را آغاز کنند. تنها دارایی آنها برای این ماجراجویی، یک خودروی قدیمی همراه با یک کاروان مجهز بود. به مدت هشت سال، آنها به گوشه‌وکنار جهان سفر کردند؛ از روستاهای کوچک گرفته تا قاره‌های دوردست.
در طی این سفرها، آنها به جستجوی زیبایی‌ها و تفاوت‌های جهان پرداختند. اما بیش از همه، چیزی که توجهشان را جلب کرد، مهربانی ایرانیان بود. در نهایت، پس از این سفرهای طولانی، به وطنشان، ایران، بازگشتند. بازگشت به ایران برای این زوج، هدفی جز تجدید دیدار با وطن بود؛ وقف دارایی‌هایشان به دانشگاه تهران.
او به همراه همسرش، دکتر عادله کاظمی، تصمیم گرفتند بخشی از اموال خود، شامل خانه‌ها و دارایی‌های دیگرشان، را به دانشگاه تهران اهدا کنند. آنها مبلغی در حدود دو میلیارد تومان را وقف دانشجویان مستعد کردند تا به‌این‌ترتیب بتوانند تحصیل و پیشرفت علمی نسل آینده را تضمین کنند. این اقدام نیکوکارانه نمایانگر عشق و تعهد دکتر فردوس به دانش بود، اوج احترامی بود که او به وطن خود و آینده آن داشت.
فردوس برین
سال ۹۲ بود که دکتر امیرحسین فردوس بر اثر سکته از دنیا رفت. چیزی که بیش از همه توجه‌ها را جلب کرد، سنگ قبر متفاوتی بود که متنش را امیرحسین خودش انتخاب کرده بود: «هرچه بیشتر در آمریکا ماندم، بیشتر به عظمت فرهنگ ایرانی – اسلامی پی بردم… .» پس از درگذشت او، همسرش نیز در سانحه‌ای دلخراش از دنیا رفت. با این وجود، میراث او به یادگار ماند. خشت به خشت اموال او، تا ثریای برین قدمگاه علم و دانش آگاهی شد. شاید کسی نداند که این پول چه تعداد دانشجو را از مشکلات مالی نجات داده، اما یک چیز قطعی است: آنها برای همیشه در یادها خواهند ماند، به‌عنوان دو انسان شجاع، وطن‌دوست و دلسوز.
برای خواندن مطالب بیشتر و جذاب‌تر و همراهی با ما در راستای ساختن بنیادی نیک و مستحکم برای دانشگاه و پیش‌بردن مرزهای علم، سایت و صفحات بنیاد حامیان دانشگاه تهران در فضای مجازی را دنبال نمایید.
برای ورود به صفحه جایزه حمایتی تحصیلی بنیاد حامیان: کلیک کنید
برای ورود به صفحه آپارات بنیاد حامیان: کلیک کنید
برای ورود به کانال تلگرام بنیاد حامیان: کلیک کنید
برای ورود به صفحه اینستاگرام بنیاد حامیان: کلیک کنید
برای ورود به کانال واتساپ بنیادحامیان: کلیک کنید
