روابط‌عمومی بنیاد حامیان دانشگاه تهران در راستای بهره‌مندی از آراء و نظرات خانواده حامی دانشگاه تهران با خیرین و نیکوکارانی که نقش چشمگیری در توسعه و اعتلای علم و دانش در دانشگاه تهران داشته‌اند، مصاحبه می‌کند.
در این راستا خبرنگار بنیاد حامیان با مهندس محمد حسین عسگری‌فرد، خیر نیک‌اندیش دانشگاه تهران که با حمایت ایشان عملیات ساخت فاز اول کتابخانه مرکزی پردیس فارابی در سال 1393 آغازشده بود، گفتگو کرده‌است.
مشروح گفتگو را در ادامه می‌خوانید:
لطفا خود را معرفی کرده و به اجمال فعالیت‌های خود را تا زمانی که به دانشگاه تهران رسیدید، بفرمایید.
بنده عسگری‌فرد و متولد قم هستم. در سال 1346 وارد دانشکده فنی دانشگاه تهران شدم. در سال 1351 در مقطع کارشناسی‌ارشد فارغ‌التحصیل شدم. سپس بنده در ذوب آهن اصفهان به کار مشغول شدم. در
اهواز در دانشگاه چمران فعالیت کردم و در نهایت در بیمارستان قم مشغول شدم.
چه شد که دانشگاه تهران را برای تحصیل انتخاب کردید؟
در آن زمان رشته‌های مهندسی و ریاضی بسیار پرطرفدار بود و از طرف دیگر دانشگاه تهران نیز به دلیل سابق های که
داشت مورد توجه قرار می‌گرفت.
بعد از تحصیل در چه شغلی مشغول به کار شدید؟
در همین رشته مهندسی و مسائل مربوط به آن در ذوب آهن اصفهان و دانشگاه چمران فعالیت می‌کردم. اکثر ساختمان‌های پردیس فارابی و دانشگاه قم را نیز من ساختم.
به طور کلی نظر شما درباره وقف و امور خیریه چیست؟ و از لحاظ اجتماعی وقف در دانشگاه چه تفاوت‌هایی با وقف در مساجد و مدارس دارد؟
از آنجا که دانشگاه آکادمیک و معتبرتر است، امری تخصصی است و اگر در این حوزه وقف صورت بگیرد می‌تواند در کلیت جامعه ما موثر باشد. مسلماً خدمت در بخش آموزش عالی نتایج بهتری را برای کل کشور به همراه دارد، زیرا دانشگاه نخبگان خود را پرورش می‌دهد و جامعه را نخبگان اداره می‌کنند. بنابراین دانشگاه در این زمینه جایگاه رفیعی دارد.
چه شد که تصمیم گرفتید بخشی از دارایی خود را وقف کنید؟
دکتر مقیمی به ما گفتند که سالن مطالعه برای دانشجویان خود ندارند، ما نیز تمایل خود را برای ایجاد و ساخت یک سالن مطالعه اعلام کردیم.
شما قبلاً در مدرسه‌سازی هم ورود داشته‌اید، اما پس از مدتی دانشگاه را برای وقف انتخاب کردید، می‌خواهم بپرسم چرا به سراغ دانشگاه آمدید و چرا دانشگاه تهران را برگزیدید؟
بنده فارغ‌التحصیل دانشگاه تهران هستم و دانشجویان فنی نیز عموماً عرق خاصی به دانشکده و دانشگاه خود دارند، این اصلی ترین دلیل من برای کمک به دانشگاه تهران بود.
اگر ممکن است توضیحاتی درباره وقف در دانشگاه بفرمایید.
معمولاً در ابتدای امر این ذهنیت درباره دانشگاه و اداره آن وجود داشت که می‌بایست با پول نفت تمام دانشگاه اداره شود. اما اکنون با وسعت و تعددی که دانشگاه‌ها دارند مثل دانشگاه پیام‌نور و آزاد اندکی این ذهنیت تعدیل شده‌است. در راستای تصحیح این تفکر به نظر من اگر کسانی هستند که می‌توانند و بنیه مالی برای کمک کردن دارند، حتماً باید به دانشگاه‌ها کمک کنند.
آقای مهندس اگر شما کسی را سراغ داشته‌باشید که قصد وقف بخشی از اموال خود را داشته‌باشد، شما چه جایی را برای این کار به وی پیشنهاد می نید؟
به نظر من بسیاری از ارگان‌های کشور به خصوص دانشگاه‌ها به کمک مالی نیاز دارند. بنابراین پیشنهاد من دانشگاه‌ها خواهند‌بود. چون باید آموزش عالی را تقویت کرد، بسیاری از دانشجویان مستعد هستند که به دلیل عدم امکانات و توانایی مالی قادر به ادامه تحصیل نیستند و ما باید متوجه این دانشجویان مستعد باشیم. مثلاً زمانی که ما در دانشگاه قبول شده‌بودیم، کاملاً متوجه ضعف خود در برخی دروس شدیم زیرا ما در قم برخلاف دانش آموزانی که در تهران ساکن بودند، امکان برگزاری کلاس‌های کنکور را نداشتیم.
در خصوص صندوق‌های قرض‌الحسنه ای که خیرین در دانشگاه تهران مطرح کرده‌اند، صحبت می‌کنید؟
یکی از اقدامات خوبی که می‌توان انجام داد، اجرای طرح صندوق‌های قرض‌الحسنه برای کمک مالی به دانشجویان است. اموری که به مسائل رفاهی دانشجویان مرتبط است، بسیار مهم هستند. در گذشته هم اینگونه بود که مبالغی به عنوان وام به دانشجویان اهدا می‌شد و دانشجو بعد از فارغ التحصیلی آن وام را باز می‌گرداند. مسلماً اگر این مساعدت صورت گیرد بعد از اینکه شخص مشغول به کار شد حتی می تواند مبالغ بیشتری را به دانشگاه کمک کند، همانطور که این مسئله برای من اتفاق افتاد و من بیش از مقدار بدهی هایی که به دانشگاه داشتم تسویه حساب کردم.
شما از دانشگاه توقع دارید این مبالغی را که به دانشگاه وقف شده‌است را در چه زمینه‌هایی و به چه صورت مورد استفاده قرار دهد؟
درآمدهایی که از موقوفات در اختیار دانشگاه قرار می‌گیرد باید به مصرف نیازهای اولیه دانشجویان برسد. حتی بسیاری از آنها مشکل تغذیه دارند که مسئله مهمی است، مگر اینکه واقف دستور خاصی درباره موقوفه خود داده‌باشد در غیر این صورت به نظر من باید نیازهای اولیه دانشجویان ملاک عمل قرار گیرد.
در دانشگاه‌های مطرح دنیا مثل آکسفورد حدود 60 درصد از امور علمی با کمک‌های خیرین صورت می‌گیرد، تصور می‌کنید که چرا تاکنون در ایران چنین کاری انجام نشده‌است؟
با اینکه ما در این زمینه دارای تفکرات و اعتقادات دینی عمیق هستیم، متاسفانه به این مسئله چندان توجه نشده‌است. به نظر من دلیل آن نیز این است که در حدود 40 سال پیش این ذهنیت ایجاد شد که دولت ایران ثروتمند است و پول بادآورده از نفت دارد. بنابراین دولت باید تمام این هزینه‌ها را تقبل کند. لذا باید این فرهنگ و ذهنیت تغییر کند که دولت متولی تمام امور در کشور نیست و باید بدانیم دولت توانایی این کار ندارد. البته برای از بین بردن این ذهنیت باید مردم را متقاعد کرد که درآمدهای دولت در امور درست مصرف خواهد شد. زمانی که در دانشگاه پذیرفته شدیم، می بایست پانصد تومان شهریه پرداخت می‌کردیم، من این مبلغ را قرض گرفتم و به دانشگاه پرداخت کردم، بر این مبنا قرار شد که خوابگاهی در امیرآباد به ما تعلق بگیرد، چون این کار انجام نشد من مراجعه کردم و گفتم پول من را بدهید بروم، مسئولان به من خوابگاه نمی‌دهند. آنها نیز پانصد تومان مرا پرداخت کردند و در مقابل به من وام دادند. این است که به نظر من توجه به نیازهای اساسی دانشجویان بسیار مهم است و اولویت دارد.
من چند کلمه می‌گویم، لطفاً هر چه به ذهنتان می‌رسد درباره آنها بفرمایید:
دانشگاه تهران؟
دانشگاه اول و مادر کشور است که اکثر نخبه‌ها در آن حضور دارند.
از اینکه خودتان دانشجوی دانشگاه تهران بودید افتخار می‌کنید؟
من از اینکه دانشجوی دانشگاه تهران و دانشکده فنی بودم به خود می‌بالم.
پردیس فارابی؟
یک موسسه معتبر علمی دانشگاه
تهران و در واقع اولین پردیس دولتی وابسته به دانشگاه تهران بود و حدود 90 درصد از سایت پردیس فارابی را من ساخته‌ام.
دانشجو؟
دانشجو یعنی کسی که به دنبال تحصیلات عالیه است.
وقف؟
سنت حسنه‌ای است که در فرهنگ و دین ما بسیار به آن توجه شده‌است و امیدوارم در دانشگاه و جامعه ما به آن توجه شود، زیرا نتایج بسیار بهتر و موثر‌تری در پی خواهد‌داشت.
شما به عنوان فردی تلاشگر در عرصه امر خیر و وقف در دانشگاه، چه توقع از دانشجویان دارید؟
این دانشجویان باید به خاطر داشته‌باشند اولاً خوب درس بخوانند، ثانیاً سعی در اداره بهتر کشور داشته‌باشند، ثالثاً چون از کمک خیرین و واقفین استفاده کرده‌اند، بعدها خود به این دانشگاه کمک کنند؛ اینان باید موثر باشند.
با پیوستن به صفحات مجازی بنیاد حامیان دانشگاه تهران در شبکه‌های اجتماعی به شناسه @hamiyanut از آخرین اخبار و اطلاعات در زمینه‌های خیرین، بورسیه، رویداد‌ها و فراخوان‌های بنیاد حامیان مطلع شوید.
منتشر‌شده در ویژه‌نامه خبری بنیاد حامیان دانشگاه تهران در اسفند ماه سال 1394
