مهدی رضائیان: دانشجویان در بنیاد حامیان مهارت‌های خود را گسترش می‌دهند.

مهدی رضائیان هستم. در رشته مهندسی عمران و نقشه‌برداری در سال ۹۶ در مقطع کارشناسی و در سال ۹۹ در مقطع ارشد فارغ‌التحصیل شدم.

دوره اول شروع فعالیت بنیاد حامیان در سال تحصیلی ۹۴-۹۵ جزء ۵۰۰ نفر بورسیه بودم . در دوره دوم هم بورسیه شده بودم.

از همان دوره اول، یکسری فرم‌های همیاری مبنی بر فعالیت دانشجویان در بخش‌های مختلف بنیاد بود که من آن‌ها را کامل کردم. یک مدت به‌عنوان همیار در برگزاری برنامه‌ها که یکی از آن‌ها در برگزاری برنامه ماه رمضان در سال ۹۵ بود، همکاری داشتم. در ادامه با توجه به اینکه بنده علاقه‌مند به حوزه نشریه بودم و در دانشکده هم در انجمن علمی و کانون‌های فرهنگی و هنری این کار را انجام داده بودم، تصمیم گرفتم به این حوزه وارد شوم. مدیر روابط‌عمومی بنیاد هم لطف داشتند و من را به‌عنوان دبیر بخش تحریریه فارسی قرار دادند و با مصاحبه‌های مختلف با خیرین و دانشجویان و گزارش‌ها و مراسم‌های بنیاد نشریه را تکمیل و منتشر می‌کردیم. در کنار آن هم در بخش‌های دیگر بنیاد مثل جلسات با کارآفرینان و اندیشمندان برتر هم فعالیت داشتم.

هر فعالیتی در دانشگاه که جمعی و گروهی باشد در رشد دانشجو‌ها تاثیر‌گذار است، چون هرکسی که وارد یک جامعه می‌شود تنها نیاز به مهارت‌های فنی و تخصصی رشته خودش ندارد و یک‌سری مهارت‌‌هایی هست که با بودن در جمع و مدیریت آن‌ها یاد می‌گیرد، مثلا با جمعی کار نشریه انجام می‌دهید و باید با یکدیگر هم‌فکری کنید و در مدیریت زمان باهم به تفاهم برسید. در این کار، مهارت‌های نوشتاری و مهارت تعامل و گفت‌وگو با هم تقویت می‌شود. دانشجویان در محیط‌های دانشگاه مثل بنیاد حامیان مهارت‌های خود را گسترش می‌دهند. فضای بنیاد متفاوت‌تر از سایر فضای‌های دانشگاه است، چون کار خیر در این مجموعه انجام ‌می‌شود و اکثر دانشجویان با پیشفرض اینکه در آینده بتوانند به دانشجویان دانشگاه کمک کنند، بنیاد را خانواده خود دانسته و در بنیاد مشغول به فعالیت می‌شوند.

چون خودم فعالیت‌های آموزشی و فرهنگی داشته‌ام، دلم می‌خواهد در آینده موسسه‌ای در زمینه آموزش، فرهنگ، هنر و مسائل اجتماعی تاسیس کنم تا از طریق این موسسه و همکاری با بنیاد حامیان دانشگاه تهران، بتوانم فضا را برای دانشجویان دانشگاه فراهم کنم که هم خودشان آموزش ببیند و هم راه‌حل هایی برای اداره بهتر جامعه در زمینه‌های مذکور بدست بیاورند.

نمی‌توان یک راه‌حل فراگیر داد، چون دانشگاه تهران محل تحصیل اقشار مختلف دانشجویی است که تفاوت‌هایی باهم دارند. خودم با توجه به اینکه ۶ سال در دانشگاه درس خوانده‌ام، به نظر من بنیاد در وهله اول حمایت بیش‌تری نسبت به خوابگاه‌ها به‌ویژه خوابگاه‌های سطح شهر داشته باشد، چون تعداد کثیری از دانشجویان درگیر آن هستند. مورد دیگر هم برگزاری رویداد‌هایی است که رشته‌های دیگر را هم شامل شود و صرفا مثل جشنواره اندیشمندان و دانشمندان جوان رشته‌های علوم پایه را در بر نمی‌گیرد.

همه ‌ما در نهایت از دانشگاه با معدل و شاید رزومه‌ای خوب فارغ‌التحصیل می‌شویم و دنبال شغل می‌گردیم. بهتر است دانشجویان قدر سال‌های دانشجویی را بدانند، چون وقتی وارد جامعه می‌شوند درگیر مسائل گوناگون می‌شوند. در جامعه مهارت‌هایی مطرح است که خیلی علمی نیستند و مهارت‌هایی را از شما می‌خواهند که در کلاس درس نمی‌توانید آن‌ها را کسب کنید و لازمه کسب این موارد انجام کار دانشجویی در نهاد‌ها و انجمن‌های علمی-فرهنگی و بودن در گروه و جمع است. نتیجه این فعالیت‌ها را دانشجویان چند سال بعد می‌بینند.

بنیاد حامیان دانشگاه تهران برای آقای رضائیان آرزوی سلامتی و موفقیت داشته و از اینکه وقت ارزشمند خود را در اختیار ما قرار دادند کمال تشکر را دارد.

برای اطلاع از آخرین اخبار، در حوزه‌های مختلف خیرین، بورسیه، رویداد‌ها و فراخوان‌های بنیاد حامیان دانشگاه تهران به کانال تلگرامی بنیاد به نشانی https://t.me/hamiyanUT و به صفحه اینستاگرام به آدرس Hamiyanut@ بپیوندید.