سیدجعفر شهیدی فرزند سیدمحمد سجادی در سال ۱۲۹۷، در شهر بروجرد به دنیا آمد. ایشان در غیاب پدر، ضمن آموختن تحصیلات مقدماتی در مکتب‌خانه‌های بروجرد با ادبیات فارسی و زبان عربی بیشتر آشنا شد و برای آموختن سایر علوم فقه و اصول و ادبیات عرب، نزد استادان خارج از مکتب مانند آقاحسن حجتی رفت.
در سال ۱۳۲۹ به‌منظور طی کردن مدارج دانشگاهی، به دانشکده الهیات دانشگاه تهران وارد شد. در همان سال با همراهی سیدغلامرضا سعیدی به انتشار مجله‌ی فروغ علم پرداخت.
او با وجود علاقه به رشته‌ی تاریخ، به دانشکده ادبیات رفت و درسال ۱۳۳۵ موفق به اخذ لیسانس در رشته ادبیات شد. او بعد از اخذ مدرک دکترا، به تدریس در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران پرداخت. در سال ۱۳۲۸ دکتر شهیدی بعد از آشنایی با علی‌اکبر دهخدا، به جمع اعضای فعال گردآوری لغت‌نامه‌ی دهخدا پیوست و پس از تشکیل سازمان لغت‌نامه‌ی دهخدا، درسال ۱۳۴۲ معاونت سازمان را به‌عهده گرفت.
در سال ۱۳۶۸ با پیشنهاد دکتر شهیدی به منظور تأسیس مرکز بین‌المللی آموزشی زبان فارسی به ریاست ایشان موافقت شد. تا سال ۱۳۹۲ بیش از ۱۰۱۰۰ نفر از سراسر جهان در این مرکز، زبان و ادبیات فارسی آموختند.
در سال‌های ۱۳۷۵-۱۳۷۴ دکتر جعفر شهیدی، ده‌ها جلد کتاب و مقاله و مجله در زمینه‌های مختلف علمی به موسسه لغت‌نامه دهخدا اهدا کرد.
او در ۲۳ دی ماه ۱۳۶۸ به دیار حق شتافت.
مرحوم محمد قاضی، فرزند میرزاعبدالخالق قاضی، امام‌جمعه وقت مهآباد، در ۱۲ مرداد ۱۲۹۲ به دنیا آمد.
او در سال ۱۳۱۵ از دارالفنون در رشته ادبی دیپلم گرفت. در سال ۱۳۱۸ تحصیل در رشته‌ی قضایی به پایان دانشکده حقوق دانشگاه تهران را به اتمام رساند.
محمد قاضی در مهر ۱۳۲۰ به استخدام وزارت دارایی درآمد و در سال ۱۳۵۵ از خدمت دولتی بازنشسته شد. او پس از بازنشستگی به فعالیت در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان مشغول شد که حاصل این دوره ترجمه‌ی کتاب‌های متعددی از زبان فرانسه به فارسی است.
مرحوم محمد قاضی نزدیک به ۷۰ کتاب ترجمه کرده است و از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به ترجمه‌ی کتاب‌های دن‌کیشوت، شازده کوچولو، باخانمان و آدم‌ها و خرچنگ‌ها اشاه کرد. لازم به ذکر است که به دلیل ترجمه ارزشمند کتاب دن‌کیشوت اثر سروانتس، جایزه‌ی بهترین ترجمه‌ی سال را از دانشگاه تهران در سال ۳۷-۱۳۳۶ دریافت کرد.
او تعداد ۹۱۱ جلد کتاب فارسی، ۳۷۹ جلد کتاب لاتین به کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی اهدا کرد.
سرانجام او در ۲۴ دی ماه سال ۱۳۷۶، پس از تحمل یک دوره سخت بیماری سرطان حنجره دار فانی را وداع گفت.
استاد علی اسفرجانی هنرمند برجسته هنرهای ملی و سنتی ایران، در سال ۱۲۹۹ در شهر اصفهان دیده به جهان گشود. او در دوره کودکی به همراه پدرش به محضر استادان صاحب‌نام اصفهان می‌رفت که نتیجه آن یادگیری الفبای هنروری چرم از محضر استاد عباس ذوالفنون اسفرجانی است.
او در ۱۴ سالگی به تهران مهاجرت کرد و در مرداد ماه سال ۱۳۱۳ به مدرسه صنایع قدیمه راه یافت. اسفرجانی در سال ۱۳۱۸، تحصیلات خود را در مدرسه در رشته مینیاتور و تذهیب با موفقیت به اتمام رساند. همچنین نتیجه‌ی کارهای آن سال‌ها، چندین مینیاتور زیبا با تذهیب حاشیه است که در موزه‌های تهران به جا مانده است.
او پس از اتمام دوره مدرسه، با توجه به تجربه و مهارتی که داشت، در زمینه طراحی تمبر و برچسب‌های دولتی در کنار دیگر برادرش در چاپخانه مجلس به مدت هفت سال به اجرای طرح و نقش پرداخت. سپس با وارد کردن دستگاه چاپ و گراورسازی به کمک برادر خود در کنار هنر به کار چاپ نیز اشتغال ورزید. او در سال ۱۳۴۰، رسما پا به عرصه هنر «سوخت و معرق» گذاشت و نخستین تابلوی خود را در این سال‌ها ساخت.
اسفرجانی در ۲۴ دی ماه سال ۱۳۸۴، به دیار حق شتافت. مجموعه آثار مينياتور و معرق چرم استاد علی اسفرجانی گنجينه‌ای نفيس شامل ۲۵ تابلوی مینیاتور معرق سوخت است که طبق وصیت ایشان و به همت دخترش شهرزاد اسفرجانی، در آبان ماه ۱۳۸۶، به مجموعه باغ موزه نگارستان دانشگاه تهران اهدا شد. این مجموعه هم‌اکنون در تالاری به نام استاد اسفرجانی، در مجموعه‌ی باغ موزه نگارستان نگهداری و به نمایش گذاشته شده است.
روحشان شاد و یادشان گرامی
